مؤلّف گويد: اين دعا همان دعاي رسول خدا صلي اللّه عليه و آله در روز بدر و احزاب، و دعاي حضرت سيد الشهدا عليه السّلام در روز عاشورا است، و جز اين دعا دو دعاي ديگر از حضرت روايت شده كه در روز عاشورا خواندند، يكي دعايي است كه به حضرت سجاد عليه السّلام تعليم فرمودند، زماني كه ايشان را به سينه خود چسباند در حالي كه از بدن مباركشان خون مي جوشيد، و اين دعا را براي حاجت و نياز مهم و اندوه و بلاي سخت و امر بزرگ دشوار مي خوانند، و آن دعا اين است:
بِحَقِّ يس وَالْقُرْآنِ الْحَكيمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرْآنِ الْعَظيمِ يا مَنْ يَقْدِرُ عَلي حَوآئِجِ السّآئِلينَ يا مَنْ يَعْلَمُ ما فِي الضَّميرِ يا مُنَفِّساً عَنِ الْمَكْرُوبينَ يا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَغْمُومينَ يا راحِمَ الشَّيْخِ الْكَبيرِ يا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغيرِ يا مَنْ لايَحْتاجُ اِلَي التَّفْسيرِ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بي كَذا و كَذا
به حق يس و قرآن حكيم، و به حق ط و قرآن عظيم، اي كه بر نيازهاي خواهندگان توانايي، اي كه آنچه در باطن است مي داني، اي خارج كننده غم و اندوه از گرفتاران، اي گشاينده غم از غمناكان، اي رحم كننده به پيرمرد، اي روزي دهنده به كودك صغير، اي كه نياز به تفسير نداري، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و با من چنين و چنان كن.و حاجت خود را بخواه.
پنجم: از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: دست خود را به جانب آسمان برداشت و گفت:رَبِّ لاتَكِلْني اِلي نَفْسي طَرْفَةَ عَيْنٍ اَبَدَاً لا اَقَلَّ مِنْ ذلِكَ وَلا اَكْثَرَ
اي پروردگارم هرگز چشم برهم نهادني مرا به خود وامگذار نه كمتر از اين و نه بيشترششم: و از آن حضرت روايت شده: اين كلمات را مي گفت:اِرْحَمْني مِمّا لاطاقَةَ لي بِهِ وَلاصَبْرَ لي عَلَيْهِ
بر آنچه تابش را ندارم و بر آن توان صبر برايم نيست به من رحم كنهفتم: از حضرت صادق عليه السّلام نقل شده: بگو:اَللّهُمَّ اِنّي اسْئَلُكَ بِجَلالِكَ وَ جَمالِكَ وَ كَرَمِكَ اَنْ تَفْعَلَ بي كَذا وَ كَذا
خداوندا به جلال و جمال و كرمت از تو مي خواهم با من چنين و چنان كنيهشتم: از فضل بن يونس نقل شده: موسي بن جعفر عليه السّلام به من فرمود كه بسيار بگو: الّلهمّ لا تجعلني من المعارين و لا تخرجني من التّقتصير يعني: خدايا مرا از كساني كه ايمانشان عاريه و ناپايدار است قرار مده، يا مرا از كساني كه آنها را به خودشان وانهادي، همانند چهارپايي كه مهارش را به گردنش افكنند و او را به چراكردن رها كنند، كه هركاري بخواهد بكند، و هركجا بخواهد برود و مرا از تقصير بيرون مكن، يعني چنان مكن كه من خود را مقصّر ندانم، بلكه چنان باشم كه هميشه خود را مقصّر در گاه تو بدانم.
نهم: از حضرت باقر عليه السّلام روايت شده: حق تعالي مردي از باديه را به سبب اين دو كلمه كه به آن دعا كرد آمرزيد:اَللّهُمَّ اِنْ تُعَذِّبْني فَاَهْلٌ لِذلِكَ اَنَا وَ اِنْ تَغْفِرْلي فَاَهْلٌ لِذلِكَ اَنْتَ
خدايا اگر عذابم كني، من سزاوار آنم، و اگر بيامرزي ام تو شايسته آني.دهم: از داور رقّي روايت شده: از حضرت صادق عليه السّلام مي شنيدم، بيشتر چيزي كه در دعا به آن اصرار مي ورزيد، خدا را به حق پنج تن: محمّد و امير مؤمنان و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام مي خواند.
يازدهم: از يزيد ضايغ روايت شده: به حضرت صادق عليه السّلام گفتم: خدا را براي ما بخوان، حضرت اين دعا را براي ما خواند: اللّهمّ ارزقهم صدق الحديث، و اداء الامانة، و المحافظة علي الصّلوات، الّلهمّ انّهم احقّ خلقك ان تفعله بهم، الّلهم افعله بهم.
دوازدهم: اين دعا را كه امير مؤمنان مي خواند بخواند:اَللّهُمَّ مُنَّ عَلَيَّ بِالتَّوَكَّلِ عَلَيْكَ وَالتَّفْويضِ اِلَيْكَ وَالرِّضا بِقَدَرِكَ وَ التَّسْليمِ لاَِمْرِكَ حَتّي لا اُحِبَّ تَعْجيلَ ما اَخَّرْتَ وَ لاتَاْخيرَ ما عَجَّلْتَ يا رَبَّ الْعالَمينَ
خدايا به توكّل بر خودت، و واگذاشتن به نگاهت، و خشنودي به تقديرت، و تسليم در برابر امرت بر من منّت گذار، تا شتاب آنچه را تأخير انداختي، و تأخير آنچه را در آن شتاب كردي دوست نداشته باشم، اي پروردگار جهانيان.
درباره این سایت